Blog

Na tę górską wędrówkę szykowałem się od dawna. Niestety, im bliżej terminu wyjazdu, tym mniej było chętnych. Aż wreszcie zostałem sam. Przez dobry tydzień chodziłem wściekły i obrażony na cały świat, a w szczególności na kolegów, którzy nie pierwszy raz wystawili mnie do wiatru. Gdy w końcu ochłonąłem, doznałem olśnienia. Zrozumiałem, że jeżeli chcę podróżować, to muszę sam zorganizować wyjazd. Nie miałem żadnego doświadczenia w organizacji czegokolwiek, byłem szalenie nieśmiały i dopiero co wkraczałem w dorosłe życie studenta, ale postanowienia dotrzymałem do dzisiaj.

Organizacji uczyłem się na własnych błędach, a popełniłem ich co niemiara. Po latach doszedłem do wprawy, chociaż wszystkich błędów nie dało się wyeliminować. Wyjazd ze znajomymi, to specyficzna forma podróży, dużo łatwiej zorganizować coś dla zupełnie obcych ludzi. Przestrzegając pewnych reguł, można jednak mieć nadzieję, że miło spędzimy czas, a po powrocie nadal będziemy ze sobą rozmawiać. Co to za reguły? Opowiem o nich na przykładzie wyjazdów rowerowych, które organizuję najczęściej, ale sprawdziły się one też podczas wędrówek górskich, spływów kajakowych czy eskapad narciarskich.

10 przykazań organizatora wyjazdu

Przede wszystkim musisz mieć duszę organizatora. Jeżeli organizowanie czegokolwiek kojarzy ci się ze stresem, udręką i nieludzkim cierpieniem, odpuść sobie i zaprzyjaźnij się z kimś, kto nie ma z tym problemu. Wyjazd ma sprawiać radość, a nie być przykrym obowiązkiem

Zatroszcz się o tradycję. Ludzie przyzwyczajają się do stałego rytmu postępowania. Zaczynałem od wypadów weekendowych, a dopiero potem przeszedłem do rajdów tygodniowych. Miałem okazję poznać ludzi, a oni zorientować się, czy ten rodzaj aktywności im odpowiada. Na pierwszy rajd musiałem namawiać i przekonywać, teraz to mnie pytają kiedy będzie wyjazd.

Nie oczekuj niczego w zamian, relacje z bliskimi nie powinny przypominać wymiany handlowej. Jeżeli lubisz jeździć na rowerze i sprawia ci przyjemność towarzystwo znajomych, to organizuj wyjazdy, nie licząc na to, że ktoś się odwdzięczy. Jedni zrewanżują się z nadmiarem, inni opieprzą, że tym razem kiepsko się postarałeś.

Zadbaj o ludzi-fundamenty, czyli o osoby, które cię nie zawiodą. Tu potrzeba doświadczenia i orientacji w priorytetach. Mam znajomych, którzy pojadą na rowery chociażby się waliło i paliło, ale pod byle pretekstem wycofają się ze spływu kajakowego. Ludzie-fundamenty sprawią, że nie zostaniesz sam z zaplanowaną eskapadą, zadbaj więc, aby dla nich ten wyjazd był ciekawy, nawet kosztem oczekiwań pozostałych uczestników.

Ustal zasady i poinformuj o nich na samym początku, a unikniesz późniejszych nieporozumień. Jeżeli na wycieczki lubisz wyruszać z samego rana, to lepiej nie zabieraj ludzi, którym dobry wypoczynek kojarzy się ze wstawaniem koło południa.

Określ, za co bierzesz odpowiedzialność, inaczej wszyscy potraktują cię niczym darmowe biuro podróży. Ja rezerwuję noclegi i opracowuję plan wycieczek, reszta jest rzeczą wspólną. Im mniejsza twoja odpowiedzialność, tym bardziej udany wyjazd

Ustal z iloma osobami chcesz jechać. Zbyt duża grupa szybko się dzieli na frakcje, w zbyt małej, jedna niedobrana osoba, może zepsuć wszystkim wyjazd.

Angażuj grupę. Podziel się odpowiedzialnością. Każdemu zaproponuj coś do przygotowania, nawet jeżeli żywisz głębokie przekonanie, że nie zrobi tego tak dobrze, jak ty. Ludzie poczują się współodpowiedzialni za wyjazd, nie zrezygnują w ostatniej chwili, a w trakcie rajdu mniej będą marudzić.

Nie zapominaj o sobie, wyjazd przede wszystkim tobie ma sprawiać przyjemność, a nie być koncertem spełnionych życzeń dla krewnych i znajomych.

Kwestia kluczowa, to dobre rozpoznanie ludzi. Pamiętaj, że przyjaciółka, z którą można konie kraść, na wyjeździe może przeistoczyć się w obrażoną księżniczkę, a nudnawy kolega okaże się świetnym kompanem podróży. Popatrz na ludzi takimi, jakimi naprawdę są, a nie takimi jakich oczekujesz, że będą. Zaoszczędzi ci to wielu rozczarowań.

Typy uczestników wyjazdów

Jeżeli planujesz zorganizować wyjazd, to musisz być przygotowany, że trafisz na którąś z postaci:

Rywalizator – będzie się starał wszystko zmieniać, namawiać na inne trasy, naciskać na zmianę szlaków, itp. Nic go nie zadowoli, on po prostu chce pokazać, kto jest lepszy. Rywalizatorem jest zazwyczaj mężczyzna. Lepiej nie zabierać, chociaż nie łatwo się go pozbyć.

Maruda – będzie narzekać na wiele rzeczy: „czy koniecznie musimy stale jeździć po piachu i pod górę”, „wiatraki jakoś mnie nie zachwycają, zamki zresztą też nie”, „dlaczego nie zatrzymaliśmy się na tamtym kąpielisku, było dużo ładniejsze od tego”, itp. Z Marudą da się wytrzymać, jeżeli nie neguje wszystkiego totalnie. Chcesz się dowiedzieć, na ile sposobów maruda może popsuć wyjazd? Przeczytaj o przypadkach Krzysia Marudy.

Obrażony – znacznie bardziej upierdliwy od Marudy. Nie tylko na wszystko narzeka, lecz co rusz się obraża, pielęgnując focha przez cały wyjazd. Pokażesz mu drewniane cerkwie na Roztoczu, to obrazi się, że nie zabrałeś go do Moskwy, bo tam cerkwie są większe i ładniejsze, a na dodatek pozłacane. Jedziesz szybko, obrazi się, że na niego nie czekasz, jedziesz wolno, obrazi się, że wszystko opóźniasz. Nie polecam zabierania Obrażonego, każdy wyjazd zamieni w koszmar. Oczywiście obrazi się, że go więcej nie zaprosisz.

Cytryny – zakwaszają atmosferę. Generują konflikty, kwasy i spory, sami najczęściej stając z boku, podpuszczając innych do działania. Trudno ich wykryć, ale radzę unikać.

Nakręcony – ma taką magiczną sprężynkę w dupie, która mu się przez całe życie rozkręca, przez co nie może usiedzieć spokojnie ani chwili na miejscu. Głośny, nie znosi stagnacji. Wymyśli zabawę i każdego do niej zmusi. Zaciągnie do ogniska, każe śpiewać, a zaraz potem pozować do wspólnego zdjęcia, by po chwili zarządzić grę w scrable. Nie odpuści nikomu, każdy musi się bawić w towarzystwie Nakręconego. Dla introwertyków „skaranie boskie”, dla całości bardzo pożyteczny. Gdy na wyjeździe nie znajdzie się nikt z chociaż niewielkim genem Nakręconego, wtedy ciężko uniknąć nudy i marazmu.

Odpowiedzialny – w zasadzie człowiek skarb, dba o wszystkich, niczym najlepsza matka. Rano wyskoczy do piekarni po świeże, jeszcze ciepłe bułeczki, wracają, tak przy okazji, napompuje koła we wszystkich rowerach oraz wyreguluje hamulce. Rozpali ognisko, zorganizuje sznurek na powieszenie mokrych rzeczy, naostrzy noże. W razie jakiejkolwiek awarii można liczyć, że zorganizuje fachową naprawę. Jedyna wada – rozleniwia pozostałych uczestników, którym wyrastają naraz dwie lewe ręce i bez pomocy Odpowiedzialnego nie są w stanie samodzielnie wsiąść na rower

Pytacz o drogę – zatrzymujesz się, patrzysz na mapę, gdzie dalej jechać, a Pytacz mówi „ja wiem, gdzie jechać, ten pan mi powiedział”. Tu wskazuje mocno zawianego gościa z wysiłkiem walczącego z grawitacją. Wiem, wiem, jestem mężczyzną i nigdy nie pytam o drogę, ale miejscowi zazwyczaj wskazują najbardziej uczęszczane i ruchliwe szosy, których z zasady staram się unikać. Fatalnie, gdy w grupie znajdzie się kilku Pytaczy, wtedy zasypują potencjalnego informatorem gradem sprzecznych pytań:

– Czy ta droga jest piaszczysta?

– Co by było gdybyśmy pojechali prosto?

– Którą drogą sam by pan pojechał?

– Czy tam jest bar?

– Którędy na Warszawę?

W takich warunkach uzyskanie sensownej informacji od miejscowego graniczy z cudem. A potem Pytacz nawołuje – „Szukajmy żółtego budynku, pan mówił o żółtym budynku”.

Katering – jednocześnie skarb i rozpacz dietetyków. Przytarga ze sobą tonę jedzenia i wszystko będzie znakomite. Niestety, zdarza się czasami Katering z misją uzdrowiciela, wtedy zostanie wdrożony obowiązek żucia po każdym posiłku kilku goździków i nakaz picia ekstraktu z baobabu.

Zadowolony ze wszystkiego – ewenement. Wszystko mu się podoba, każdą decyzję akceptuje. Niby idealny, lecz nie pomoże rozwiązać żadnego dylematu

Plan gry – domaga się szczegółowej rozpiski zajęć na każdy dzień, „planu gry”. Musi znać kolejność zwiedzania, wiedzieć w jakiej miejscowości zrobimy zakupy i w którym jeziorze będziemy się kąpać. Każde odstępstwo od planu opłaci głęboką frustracją. Nieszkodliwy, chociaż kompletny brak spontaniczności bywa czasami denerwujący

Gapcio – zgubi się na pierwszym skrzyżowaniu, nic nie zrobi przy własnym rowerze, w najprostszych sprawach oczekuje pomocy. Zazwyczaj będzie to kobieta uważająca, że obowiązkiem każdego faceta, jest zaopiekowanie się nią, słabą niewiastą. Gapcio może wkurzyć, lecz gdy ma się w ekipie Odpowiedzialnego, wtedy da się wytrzymać.

Prognoza pogody – pojawił się wraz z rewolucją smartfonową. Wszystko uzależnia od prognozy pogody, którą sprawdza każdego dnia po wielokroć. Najlepiej na kilku serwisach. Będzie cię poganiać do szybszej jazdy, bo za pół godziny rozpęta się straszliwa burza lub nie ruszy się z miejsca w oczekiwaniu na zapowiadane słońce. Da się wytrzymać, gdy Prognoza Pogody pełni tylko funkcję informacyjną, gorzej, gdy żąda aby wszystko robić pod dyktando serwisów meteorologicznych.

Nieobecni – na wyjazdach nie przeszkadzają w żaden sposób, ponieważ zawsze coś przeszkodzi im wybrać się razem z tobą. Natomiast w fazie planowania bardzo uciążliwi. Szybko zapalają się do pomysłu rajdu, obiecują, że na 100% pojadą, ale domagają się zmiany terminu oraz miejsca pobytu. W pocie czoła planujesz całą organizację od nowa, aby ich tylko zadowolić, a oni w ostatniej chwili i tak rezygnują, jako powód podając obowiązkowe stawiennictwo na imieninach u cioci Jadzi. Niestety, takich ludzi, jak dotąd, spotkałem najwięcej.

Jak zorganizować wyjazd dla znajomych – podsumowanie

Mimo długoletniej praktyki, życie nieustannie mnie zaskakuje. Dlatego chciałbym też móc korzystać z doświadczenia innych. Proszę podziel się nim w komentarzach, co ci się kojarzy z frazą „zorganizować wyjazd”.