Blog

Wstaję o poranku. Wymykam się cichutko do kuchni uważając, by nie pobudzić pozostałych. Parzę kawę i z gorącym kubkiem w ręku wychodzę na werandę. Siadam na ławce i po prostu gapię się przed siebie. Zapach kawy, piękne widoki oraz słoneczny poranek, zwiastują nadejście dobrego dnia. Cieszę się, że znalazłem tak piękną kwaterę na spędzenie urlopu. Zupełnie nie pojmuję dewizy turystów, którzy twierdzą, że:

– Nocleg, to nocleg. Byleby był dach nad głową i gdzie się umyć. Reszta jest nieważna, i tak cały dzień spędzamy na wycieczkach.

Też całe dnie spędzam na wycieczkach, lecz wybór przyzwoitego miejsca do spania jest dla mnie nie mniej ważny, niż piękne okoliczności przyrody. Dlatego w poszukiwaniu noclegu potrafię przesiedzieć dużo czasu przed monitorem komputera.

Internet nie zawsze prawdę ci powie…

Zaczynam od przeczesywania internetu. Jest to żmudna praca, nie wszystkie noclegi da się wyłapać wpisując popularne frazy w wyszukiwarkę. Oczywiście najłatwiej jest znaleźć hotel, czy wypasiony pensjonat, lecz luksus mnie nie interesuje, nie potrafię wypoczywać w atmosferze pełnej blichtru i snobizmu. Szukam gospodarstw agroturystycznych lub schronisk młodzieżowych. A te obiekty, zazwyczaj, są kiepsko wypozycjonowane, nie dają się łatwo odnaleźć. Najlepsze efekty przynosi przeglądanie stron urzędów gmin czy powiatów, jeżeli figuruje tam zakładka turystyka. Jeżeli nie, to pozostają lokalne stowarzyszenia agroturystyczne lub portale noclegowe i dużo, dużo cierpliwości.

Schroniska młodzieżowe czyli PTSM

Już nie są tak siermiężne, jak przed laty, chociaż nadal wygód tu niewiele. Łóżka bywają piętrowe, a stan pościeli pozostawia wiele do życzenia (lepiej zabrać własną). Jednak są to miejsca tanie oraz świetnie integrują grupę, gdyż często śpi się na jednej dużej sali. Mam ogromny sentyment do schronisk młodzieżowych, jednak jest ich tak mało, że zazwyczaj nie udaje mi się znaleźć żadnego w wymarzonej okolicy. Pozostaje więc zdać się na agroturystykę.

Wybrać nocleg i uniknąć pułapek

Zazwyczaj mam szczęście i trafiam na świetne gospodarstwa agroturystyczne oraz przemiłych właścicieli. Jednak i mnie od czasu do czasu zdarzają się bolesne pomyłki. Największą z nich opisałem na blogu. Pobyt w tym gospodarstwie był koszmarem, jednak wpis zdobył uznanie czytelników i został wyróżniony przez redakcję ONET-u. Niewielka, ale zawsze jakaś rekompensata.

Jak uniknąć podobnych przypadków i nie dać się złapać w pułapkę reklamy? Przygotowałem mini-poradnik, który zminimalizuje ryzyko wdepnięcia w bagno, jednak pamiętajcie, że wybór gospodarstwa agroturystycznego, to loteria i raz na jakiś czas każdy da się oszukać.

W poszukiwaniu noclegu bezwzględnie unikam

Niewiadomych – na stronie nie zamieszczono zdjęć lub jest ich zaledwie kilka. Zazwyczaj mogę obejrzeć widoczki z bliższej lub dalszej okolicy, jednak na żadnej fotografii nie znajduję ani kawałka pokoju, w którym zamierzam nocować. Podejrzewam, że gospodarze coś przede mną ukrywają i natychmiast odrzucam takie oferty.

Więzienna inspiracja – czyżby większość właściciel gospodarstw agroturystycznych była wielbicielami filmu „Skazani na Shawshank”? Zbyt często pokoje dla gości rozmiarami nie odbiegają od cel więziennych. Tapczany zajmują całą powierzchnię płaską, dłuższy pobyt w takim pokoju grozi klaustrofobią. Na szczęście ciasnoty nie da się ukryć na zdjęciach.

Sucharki – pokój wygląda niczym skład rupieci odziedziczony po babci, która zeszła z tego łez padołu przeszło 20 lat temu. Wersalki rodem z głębokiego PRL, przykryte kapami widywanymi już tylko w muzeach lub skansenach. Okna szczelnie zasłonięte grubymi, ciemnofioletowymi kotarami. Meble i boazeria utrzymane w tonacji ponurego brązu, lampy z abażurami zdobionymi frędzelkami i wzorzysty dywan pokrywający podłogę. Wręcz czuję unoszący się w powietrzu zapach kurzu i stęchlizny.

Makabryły – ucieleśnienie powiedzenia „architekt płakał, gdy kreślił”. Współczesne Carringtony, nie dość, że sama konstrukcja wygląda koszmarnie, to na dodatek ściany pociągnięto jakimś jadowitym kolorkiem – różem, zielenią lub żółcią. Dłuższe wpatrywanie się w Makabryłę grozi zapaleniem spojówek lub jaskrą.

Regulaminy – już w samej nazwie jest coś nieprzyjaznego i odpychającego. Sądzę, że można znaleźć bardziej neutralne określenie. Regulaminy, zazwyczaj niesłychanie restrykcyjne, praktycznie składają się tylko z dwóch paragrafów – co turysta musi i czego turyście się zabrania. Regulamin zawsze kończy punkt mówiący, że cokolwiek się stanie, to gospodarz za nic nie odpowiada. Z regulaminem związany jest obowiązek wpłacenia horrendalnie wysokiej zaliczki, zazwyczaj wynoszącej 50% ceny pobytu, która nigdy, w żadnym wypadku nie jest zwracana. Aż korci aby przypomnieć wielbicielom regulaminów, że takie praktyki dotyczące zaliczek są prawnie zakazane, a przyjezdny to klient, nie skazaniec.

Dodatkowe opłaty – dobrze wyeksponowana cena za pokój, a tuż obok widnieje cała litania dopłat: za zużycie energii, za taksę klimatyczną, dostęp do kuchni i… wyobraźnia gospodarzy bywa nieograniczona. I oczywiście cena podana na początku jest opłatą netto, do której trzeba jeszcze doliczyć podatek VAT.

W poszukiwaniu noclegu unikam, choć nie zawsze

Ą i Ę – są to miejsca aspirujące do miana kultowych, klimatycznych czy magicznych. Zazwyczaj urządzone z dużym gustem i smakiem. Przyciągają oko. Na stronie www będzie królować górnolotne słownictwo, a każdemu pokojowi zostanie przypisana poetycka nazwa, typu: „tchnienie lawendy”, „lazur jeziora” lub „leśny ruczaj”. Sam obiekt też będzie nosił bardziej oryginalne miano, niż pospolite gospodarstwo, nie wspominając o agroturystyce. W większości natkniemy się na zakątki, siedliska lub stajnie. W takich miejscach właściciele nie tyle chcą zarobić na gościach (zazwyczaj jest drogo), co zaprezentować własną zajebistość. Przez cały pobyt będą wam opowiadać o sobie, oczekując w zamian podziwów i zachwytów. Niekiedy wybór takiego siedliska nie jest złym rozwiązaniem, można spotkać naprawdę ciekawych ludzi i usłyszeć fantastyczne historie, lecz w większości przypadków jest to wyłącznie poza, którą najlepiej obrazują słowa piosenki o „Młodej polonistce” śpiewanej przez Olka Grotowskiego.

Tłum – nie lubię tłoku. Zazwyczaj tłumy są domeną ośrodków wypoczynkowych, lecz trafiają się też gospodarstwa agroturystyczne, które oferują miejsca dla 30 lub więcej osób. Nawet jeżeli pokoje są bez zarzutu, ja staram się wybierać mniejsze obiekty.

Najbardziej lubię, gdy jest…

Atmosfera – ciężko określić, co to takiego, ale z charakteru opisu i doboru słów użytych na stronie internetowej, można dużo wyczytać o człowieku, który oferuje nocleg. A gospodarze swoim zachowaniem mogą umilić lub uprzykrzyć urlop. Spałem w pięknych, urządzonych ze smakiem domach, do których nigdy więcej nie wrócę, zrażony atmosferą lodowatej obojętności. Wspominam z sentymentem wcale nieidealne miejsca, gdzie niewymuszona serdeczność gospodarzy poprawiała humor nawet największym malkontentom.

Minimum wygody – nie muszę mieć łazienki w pokoju, ale nie pojadę tam, gdzie jedna wypada na 30 osób. Doceniam dostęp do kuchni lub aneksu kuchennego oraz Wi-Fi. Telewizor w pokoju, to absolutna przesada. Fajnie, gdy jest jakaś weranda czy altana oraz świetlica, gdzie można zebrać się całą grupą.

Ładne położenie – to jest też kwestia indywidualnych upodobań. Wolę domy oddalone od innych zabudowań, umiejscowione blisko lasu, posesje zadrzewione, a nie zabetonowane. Chcę czuć, że wyjechałem z miasta na wieś

Wystrój – przestronne pokoje utrzymane w ciepłej kolorystyce oraz zadbane meble. Nic, co przygniata lub przytłacza. Chciałbym móc z przyjemnością patrzeć na dom, pokój i widok za oknem.

Co jeszcze?

Google – wybraną kwaterę weryfikuję za pomocą niezastąpionych usług wujka Google. Sprawdzam czy budynek, reklamowany jako „ekologiczny wypoczynek na łonie natury”, nie sąsiaduje z ruchliwą szosą lub zakładem przemysłowym.

Telefon – z większością właścicieli można kontaktować się mailowo, lecz ja zawsze telefonuję. Krótka rozmowa już kilka razy uratowała mnie przed wynajęciem pokoju u kogoś, u kogo nie chciałbym zamieszkać.

Podsumowanie – w poszukiwaniu noclegu

Mój poradnik na pewno jest subiektywny, dlatego chciałbym zyskać szerszą perspektywę. Jestem ciekawy waszych doświadczeń wyjazdowych, w jaki sposób szukacie miejsc noclegowych? Macie swoje patenty? Podzielcie się nimi. Pochwalcie się też miejscami, do których zawsze warto wracać.