Blog

Rudawy Janowickie sprawiają wrażenie gór magicznych. Nie wiedziałem, że w Polsce są tak piękne miejsca, które szczególnej urody nabierają zwłaszcza jesienią.

Rudawy Janowickie we mgle…

Las równie dobrze mógł stanowić scenografię do kręcenia filmu o hobbitach. Wiekowe drzewa otulała szczelna warstwa mgły, tłumiąc wszelkie dźwięki. Film grozy też byłby na miejscu. Nie zdziwiłbym się, gdyby majacząca między drzewami skała nagle okazała się być krwiożerczym trollem czy też zaklętym wojownikiem. Za kolejnym zakrętem drogę zagradzają ruiny zamku Bolczów. Mgła, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki rozwiewa się, wnętrze warowni zalewają promienie słońca. Na dziedzińcu płonie ognisko, przy nim w niedbałej pozie leży rycerz, towarzyszy mu duży, pręgowany kocur. Czyżby światło ożywiło jednego z zaklętych?

Wiem, że to tylko bujna wyobraźnia. Rycerz należy do historycznej grupy rekonstrukcyjnej, a kot, zamiast odezwać się ludzkim głosem, zamiauczy ocierając się o moje nogi, słusznie spodziewając się, że w ten sposób wyżebrze kawałek kabanosa. Resztki magicznego nastroju znikają wraz z rykiem silników dwóch quadów dewastujących górskie szlaki. Po chwili maszyny wtaczają się na teren zamku. Okazuje się, że to strażnicy leśni. Tutejsze leśnictwo prezentuje osobliwy sposób pojmowania ochrony przyrody, uznając widocznie, że straż służy do straszenia wszystkiego co żywe. Na szczęście było to moje jedyne spotkanie ze straszącymi strażnikami.

Rudawy Janowickie, tu skały są wszędzie

Zbudowane z granitów, o fantazyjnych kształtach i takich też nazwach. Most, Fajka, Piec, Biblioteka, Żółw czy Wielbłąd. Nietrudno wyobrazić sobie, że to zła czarownica z Narni, zaklęła żywe stworzenia w skałę. Największe wrażenie robią Sokoliki. Po wdrapaniu się schodami na platformę widokową umocowaną na szczycie Sokolika Dużego można delektować się panoramą 360 stopni. Niewiele gorsze widoki rozciągają się ze szczytu Krzyżnej Góry. Takie panoramy można też oglądać z innych skał w Rudawach – Lwiej Góry (Starościńskie Skały) oraz z Małej Ostrej. Schody i platformy widokowe, to nie wymysł współczesnych, większość miejsc została przygotowana dla turystów jeszcze w czasach cesarstwa niemieckiego.

Wędrując, warto pilnować szlaku, oznakowanie jest wyjątkowo kapryśne. Miejscami trzeba się domyślać przebiegu drogi, gdzie indziej widać dwa znaki po obu stronach ścieżki, a trzeci dosłownie kilka drzew dalej. Zupełnie, jakby znakowacz chciał dopieścić jednocześnie krótkowidza, dalekowidza i posiadacza zeza rozbieżnego.

Kolorowe jeziorka

Największa atrakcja pasma i największa szansa na spotkanie tłumu zwiedzających w ciepłe, letnie weekendy. Po sezonie robi się pusto. Co ciekawe, wtedy, gdy nasilenie ruchu turystycznego jest największe, jeziorka wyglądają najgorzej. Nabierają uroku po obfitych opadach, gdy stan wody jest wysoki, a promienie słoneczne padają na taflę jeziorek z ukosa – czyli wczesną wiosną, albo późną jesienią. Jeziorka powstały w dawnych wyrobiskach nieczynnych już kopalni pirytu. Nie zawsze nazwy trafnie oddają barwę wody, ale kolorytu temu miejscu nie można odmówić.

Dolina Pałaców i Ogrodów

Pałace, tak jak skały są wszędzie. Niemalże w każdej wiosce. Wznosiła je rodzina panująca oraz arystokracja królestwa Prus, potem cesarstwa niemieckiego. Obecnie pełnią funkcję hoteli, budynków użyteczności publicznej, nieliczne nadal tkwią w ruinie. Część znajduje się w rękach prywatnych, nieudostępniona dla zwiedzających. Większość można obejrzeć, chociażby z zewnątrz. Najlepiej wybrać się w podróż jedną z tych wąskich i krętych dróg, jakich pełno w całym rejonie. Gdziekolwiek nie pojedziemy, to najdalej za trzecim zakrętem wyłoni się przed nami masywna bryła którejś rezydencji.

Miasto, którego nie ma

Jego historię opisał Filip Springer w książce „Miedzianka. Historia Znikania”. Obecnie po prawie trzytysięcznym miasteczku ostał się tylko samotny kościół i kilka domostw. Stojąc na łączce, na której pasą się krowy, ciężko sobie wyobrazić, że jeszcze nie tak dawno było tutaj centrum miasta. Do zniknięcia Miedzianki przyczyniły się wielowiekowe szkody górnicze oraz rabunkowa eksploatacja złóż uranu prowadzona tuż po ostatniej wojnie. Trzeba zachować ostrożność, ziemia potrafi nieoczekiwanie zapaść się i dzisiaj. Z tradycji tutejszego browaru wywodzi się piwo „Spiż” warzone między innymi w restauracji na wrocławskim rynku.

Rudawy Janowickie, to góry magiczne

 Jeszcze niezadeptane przez turystów, którzy, na całe szczęście wolą masowo ciągnąć w pobliskie Karkonosze. Najpiękniej wyglądają jesienią, gdy liście bukowe nabiorą intensywnej żółtej lub pomarańczowej barwy.