Blog

Podział wnętrza domu wydawał się spełnieniem szalonych wizji nigdy nie trzeźwiejącego architekta. Sześć pokoi rozmieszczonych koncentrycznie wokół kuchni i jadalni, nie zachowywało żadnych zasad proporcji. Każdy był niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju.

–  Wiecie co – tłumaczył przy wspólnym śniadaniu Kuzyn Tomuś, z zawodu architekt – Tu muszą być poukrywane jakieś sekretne pomieszczenia. Liczę już trzeci dzień i powierzchnia wewnętrzna, absolutnie nie zgadza się z obrysem zewnętrznym budynku

Osiemnaście osób, bo tylu znajomych udało mi się skrzyknąć na wyjazd narciarski, przez chwilę zastrzygło ze zdumienia uszami, lecz po chwili kompletnie zapomniało o słowach Tomusia rzucając się na kolejne porcje pity z zatarem podsmażone przez Mariolę. Towarzystwo było międzynarodowe, więc spożywaliśmy śniadania śródziemnomorskie, obiady polskie, a na kolację odbywała się degustacja wyśmienitego czeskiego piwa.

Kuzyn jednak nie odpuścił rozwiązania zagadki. Wieczorami szwendał się po pokojach delikatnie ostukując ściany w poszukiwaniu zamurowanych przejść. Niestety, nic nie znalazł…

Rokytnice nad Jizerou (Rokitnica nad Izerą)

Drugi rok z rzędu z dobrym skutkiem odkrywaliśmy czeskie ośrodki narciarskie. Po niezwykle udanym pobycie w Pecu pod Śnieżką w Karkonoszach Wschodnich, tym razem przyszedł czas na zachodnią część tego pasma górskiego, a konkretnie Rokytnice nad Jizerou. Nazwa nieco myląca, gdyż miejscowość leży nad Hutsk’ym potokiem, który tuż za Rokytnicą wpada do rzeki Izery, ale nie czepiajmy się szczegółów. Początkowo, nie byłem zachwycony faktem, że zamiast na wsi, wylądowaliśmy w miasteczku. Jednak wystarczyło skręcić w jedną z bocznych uliczek, by nie czuć industrialnego klimatu. Pozostali zachwycali się bliskością Tesco, licznymi bankomatami, pocztą, kręgielnią, wypożyczalnią nart i kilkoma restauracjami.

Rokytnice nad Jizerou – gdzie na narty?

W Rokytnicy można jeździć w trzech głównych ośrodkach – Studenov, Horni Domky oraz Modra Hvezda. Najmniejsza jest ta ostatnia. Szerokie, łagodne i niezbyt długie trasy przypadły do gustu początkującym. Więcej atrakcji czeka na Studenovie. Zjazdy nie są zbyt wymagające, za to długie (ponad 1300 m). W przerwie pomiędzy kolejnymi szusami można zatrzymać się i podziwiać widoki lub poopalać – stoki są dobrze nasłonecznione (mają południową ekspozycję). Studenov to świetne miejsce na rozgrzewkę narciarską lub na dzień kondycyjny. Zdecydowanie najwięcej do zaoferowania ma położony na zboczach Lysej Hory (Łysej Góry – 1344 m. n.p.m.) ośrodek Horni Domky i dlatego poświęciłem mu osobny akapit.

Wszystkie ośrodki łączą często kursujące skibusy. Lubię takie rozwiązania, gdy mogę na tydzień zostawić auto na przydomowym parkingu i ze spokojnym sumieniem napić się grzanego wina na stoku.

Tata lubi się gubić

Nieodłącznym elementem wyjazdu było gubienie się taty. Początkowo starałem się go pilnować, lecz wkrótce przestałem. Tata pilnowany i niepilnowany gubił się z podobną częstotliwością. Zresztą każdorazowo szybko się odnajdował, a gdy raz zagapił się i uciekł mu ostatni skibus, poprosił o pomoc zupełnie obcych ludzi, a oni natychmiast zadeklarowali, że zawiozą go pod sam dom. Tata przez całe życie, a nie tylko po wylewie, wykazywał stałą tendencję do błądzenia i zagapiania się.

Nieustanne gubienie absolutnie nie przeszkadzało mu cieszyć się pobytem w górach, gdzie zabrałem go mimo ostrego sprzeciwu pozostałych członków rodziny.

Lysa Hora (Łysa Góra) i Horni Domky

Moim zdaniem jeden z najlepszych ośrodków narciarskich w Republice Czeskiej. Różnorodnością i długością tras oraz infrastrukturą narciarską niewiele ustępuje słynnemu Szpindlerowemu Młynowi. Dwie szybkie czteroosobowe kanapy, wspomagane przez kilka orczyków, sprawnie dowożą amatorów białego szaleństwa na górę, gdzie czeka na nich ponad 14 kilometrów tras zjazdowych. Najdłuższa 3-kilometrowa turisticka (najdłuższa trasa zjazdowa w Czechach) oznaczona została kolorem niebieskim, o pół kilometra krótsza jest czerwona posiadająca homologację FIS. Najlepsi mogą się zmierzyć z trasą czarną (krótką, ale wymagającą).

Przy słonecznej pogodzie koniecznie trzeba wdrapać się na wierzchołek Lysej Hory (kawałek za górną stacją wyciągu) lub na sąsiedni Kotel (1435 m. n.p.m.). Oba oferują fantastyczne widoki na Rokytnicę, Góry Izerskie oraz całe pasmo Karkonoszy.

Mama i jej odkrycia

W czasie, gdy cała grupa szalała na nartach, mama chodziła na dalekie spacery, odkrywając sekrety Rokytnicy. Wieczorem z ogniem w oczach opowiadała o wszystkich miejscach, które odwiedziła. Słuchało się niełatwo, gdyż mama starała się nad wyraz dokładnie opisać położenie każdego obiektu. Wielość szczegółów na tyle gmatwała historię, że prędzej byłem w stanie wyobrazić sobie ciemną stronę księżyca, niż ziemski obiekt budzący zachwyt rodzicielki. Na szczęście trafiały się jej też przygody zabawne, budzące większe zainteresowanie

–          Gdy dotarłam do kapliczki, nie tej pierwszej położonej na południowym-wschodzie, tylko do tej… – tu następował, jak zwykle skomplikowany opis miejsca – …zauważyłam ławeczkę. Bardzo wygodną ławeczkę. Ach, jak przyjemnie i ciepło było posiedzieć w słońcu. Chyba spędziłam tam z pół godziny! Zamierzałam się już zbierać, ale nie mogłam nigdzie znaleźć okularów. Macam wokół siebie, ale na ławce ich nie ma. Patrzę czy nie spadły, ale wokół tylko biały śnieg, żadnych śladów. Przeszukuję wszystkie kieszenie, raz i drugi, ale tam też nic nie ma, za wyjątkiem paczki chusteczek do nosa. Zdenerwowałam się okropnie, bo to duża strata i wielka niedogodność. Bardzo się zmartwiłam, że przepadły już na amen…. I wiesz co?

–          Nooo, nie wiem?

–          Wiesz, gdzie się okulary znalazły?

–          Nie

–          Cały czas miałam je na nosie!

Szlak przemytników

Podczas swoich spacerów mama odkryła kilka tras widokowych prowadzących wokół Rokytnicy. Najciekawszym z nich był szlaku przemytników. Miejscowość chlubiła się długą tradycją w tym niezbyt legalnym procederze. Przemyt na dużą skalę rozwinął się w drugiej połowie XVIII wieku, po zakończeniu wojen śląskich. Wtedy, pozostający po stronie austriackiej biedny region Karkonoszy, został nagle odcięty granicą od bogatego Śląska, zagarniętego przez Prusy. Dla górali jedyną szansą na przeżycie stał się przemyt, a przemytnicy zyskali status bohaterów. Być może stąd wywodziła sięnieforemność i brak proporcji domu, w którym mieszkaliśmy? Być może Kuzyn Tomuś miał rację i naprawdę gdzieś we wnętrzu kryły się dodatkowe pokoje „przemytnicze” zazdrośnie strzegące licznych skarbów?

Narty w okolicy

Będąc w Rokytnicy warto jeden dzień przeznaczyć na jazdę na nartach w Harrachovie na stokach Čertovej Hory. Czekają tam dwie szybkie czteroosobowe kolejki i trasy zjazdowe dostosowane do umiejętności każdego narciarza – od wymagającej czarnej, po bardzo łatwą niebieską. Dodatkowo z krzesełek można obserwować kompleks skoczni narciarskich, z największą, mamucią (K 185). Na samą myśl, że miałbym kiedyś skoczyć z takiego olbrzyma, zrobiło mi się słabo.

Rokytnice nad Jizerou na nartach biegowych

Z Harrachova do Rokytnicy wracałem trasą biegową. To tylko dwa kilometry i jedynie początkowy odcinek prowadzi po płaskim terenie, gdzie trzeba mocno odpychać się kijami. Potem czeka nagroda, czyli długi malowniczy zjazd prawie pod sam dom.

Nie na darmo Czeskie Karkonosze nazywane są rajem dla biegaczy (Krkonoše – lyžařský běžecký ráj). Pięćset kilometrów świetnie przygotowanych tras zadowoli największego sceptyka i marudę. Bieganie na nartach to nie tylko wysiłek fizyczny, ale też piękne widoki, których nie zobaczy się z perspektywy narciarza zjazdowego uwiązanego do sieci wyciągów. Sprzęt biegowy można dostać w każdej wypożyczalni. Skorzystaliśmy z okazji i jeden dzień spędziliśmy w stylu Justyny Kowalczyk.

Szpindlerowy Młyn

Rokytnicę z najpopularniejszym w Czechach ośrodkiem narciarskim w Szpindlerowym Młynie łączy 40 kilometrowa wąska i kręta szosa. Jedzie się niecałą godzinę. Ośrodek ten już wcześniej opisywałem, więc nie będę się powtarzał. Warunki narciarskie w Szpindlu nie odbiegają zbytnio od tego, co oferują Horny Domky. Jest drożej, a karnety są mniej elastyczne. Prawdziwą zmorą Szpindlerowego Młyna są często rozgrywane przeróżne zawody narciarskie, które dla przeciętnego narciarza wyłączają z użytkowania niemal połowę dostępnych tras.

Podsumowanie – Rokytnice nad Jizerou

Po tygodniu pobyty wyjeżdżałem z Rokytnice nad Jizerou z ogromnym niedosytem, czułem, że spędziłem w tym pięknym miejscu minimum trzy dni za krótko. Może jeszcze kiedyś wrócę, chociaż co roku staram się jeździć gdzie indziej…