Blog

Gdybym miał polecić najlepszy polski region na letni wypad rowerowy, to bez wahania wskazałbym Pojezierze Brodnickie. Pagórkowate ukształtowanie terenu zadowoli tych, którzy lubią się zmęczyć, a jednocześnie różnica wzniesień nie jest aż tak duża, aby zniechęcić debiutantów. Jeżeli wszystkie podjazdy pokonała dziewczyna ciągnąca za rowerem ciężką przyczepkę z małym dzieckiem, to i człowiek o słabszej kondycji sobie poradzi.

Nie ma szans na nudę. Urozmaicone krajobrazy, lasy i jeziora, mnóstwo okazji do kąpieli, a ludzi zdecydowanie mniej, niż na pobliskich Mazurach. Miłośnicy zwiedzenia znajdą również kilka miasteczek, gdzie zachowały się obiekty historyczne. Potencjał turystyki rowerowej zdają się też dostrzegać lokalne władze. W grudniu 2015 roku została oddana do użytku ścieżka rowerowa przy bardzo ważnej trasie łączącej Brodnicę ze Zbicznem. Niestety, jest to typowo polska ścieżka rowerowa, jej nawierzchnia zamiast z zalecanego asfaltu, została wykonana z betonowej kostki. Należy jednak się cieszyć, że nie trzeba pedałować wąskimi szosami wśród nadmiernie rozpędzonych aut i przywyknąć, że większość polskich urzędników nadal ma zabetonowane mózgi.

Ruszamy w drogę na pojezierze Brodnickie

Trzy rowery na dachu i trzy osoby w samochodzie. Ruszamy autostradą A1. Niestety, prowadzi ona nad morze, więc w sobotnie przedpołudnie jest nad wyraz zatłoczona. Wszystkim się śpieszy, trzeba uważać, bo idiotów, wyprzedzających pasem awaryjnym, nie brakuje. Tymczasem Łysy, wygodnie umoszczony na tylnym siedzeniu, przeprowadza remanent wiktuałów, które spakował do przepastnych toreb zajmujących pół bagażnika:

– No to wam teraz powiem, co zabrałem do jedzenia…

A zabrał niemało, jak zwykle.

– …kabanosy wołowe, kabanosy wieprzowe i kabanosy salami, dwa chleby z piekarni….

Słuchając, nabrałem pewności, że z głodu nie zemrzemy, najwyżej z przejedzenia.

– … i mam jeszcze dużo gorących kubków, jakby ktoś był zainteresowany! – zakończył z szerokim uśmiechem na twarzy.

Jednak szybko mina mu zrzedła, gdy przypomniał sobie, czego nie zabrał:

– O, cholera, kask rowerowy został w domu!

Nie dało się zawrócić, byliśmy już wiele kilometrów za Łodzią, właśnie na horyzoncie pojawił się…

Zamek w Golubiu-Dobrzyniu

Malowniczo położony na wzgórzu dominującym nad niewielkim miasteczkiem, słynie z turniejów rycerskich, najstarszych w Polsce. Ze wzgórza zamkowego roztacza się przepiękny widok, zresztą sama renesansowa warownia, starannie odrestaurowana, stanowi wdzięczny obiekt dla fotografa. Natomiast wnętrze…, cóż, tak naprawdę w środku nie ma nic. I to nic koniecznie trzeba zwiedzać w asyście przewodnika. Z jakiego powodu? Może przewodnik swoim gadaniem ma wypełnić panującą pustkę?

Większość turystów zaczyna i kończy wizytę w Golubiu-Dobrzyniu na zamku. Duży błąd. Poszliśmy na rynek, by napić się kawy i nie żałowaliśmy podjętej decyzji. Niewielka starówka jest bardzo zadbana, kolorowa, cicha. Warto wejść do kościoła św.Katarzyny i zatrzymać się przy starym domu podcieniowym.

Pojezierze Brodnickie – trasa pierwsza – Gród Foluszek

Zaplanowałem krótką wycieczkę po okolicy, aby oswoić tyłki z siodełkami rowerowymi oraz wykąpać się w jeziorze. Żadnych innych atrakcji po drodze nie przewidywałem. Dlatego tak zaskoczył mnie widok rzeźby ustawionej w środku lasu i zapraszającej do odwiedzenia tajemniczego grodu. Grzechem było nie sprawdzić. I tak dotarliśmy do drewnianego gródka usytuowanego nad jeziorkiem Popek. Otaczała go palisada i całe mnóstwo rzeźb. W środku było ich jeszcze więcej.

– Ciekawe, czy mają jakieś nazwy?! – zakrzyknęła zachwycona Aneta

– Zapewne są to Miłodziad, Bdzigost i Skaziczest – bez wahania odparował Łysy

– To są autentyczne słowiańskie imiona! – dodał po chwili, widząc zbaraniałą minę Anety – Zapamiętałem je, aby robić wrażenie na innych!

Nie mam pojęcia dlaczego nigdy nie słyszałem o Grodzie Foluszek. Istnieje od 2002 roku i zajmuje się edukacją historyczną. Można postrzelać łuku czy ulepić naczynia z gliny. Całość prowadzą niezwykle sympatyczni ludzie, wycieczkom szkolnym oferują urozmaicony program zajęć, umożliwiający zapoznanie się z dawnym życiem Słowian. Żałuję, że ja w ten sposób nie uczyłem się historii.

Przystanek drugi. Brodnica.

Centrum regionu. Ze wszystkich okolicznych miasteczek ma najwięcej do zaoferowania. Resztki murów miejskich z basztami, smukłą, gotycką wieżę, jedyną pozostałość po niegdyś potężnym zamku krzyżackim (z wieży roztacza się rewelacyjny widok na miasto), niemałą starówkę, której punktem centralnym jest trójkątny rynek oraz zabudowana domami gotycka wieżyczka stanowiąca jedyną pozostałość po spalonym ratuszu. W Brodnicy można dobrze zjeść nie nadwerężając zbytnio portfela oraz zamówić bardzo przyzwoitą kawę. Przeszkadza duży i nieograniczony żadnymi spowolnieniami ruch oraz zielone światła dostosowane wyłącznie do możliwości sprinterów. Osoby poruszające się ciut wolniej, nie przejdą na drugą stronę ulicy.

Spotkanie pierwsze. Zagubiony 90-latek

Część grupy pojechała dalej, część mozolnie pięła się pod górę. Czekałem na maruderów na szczycie wzniesienia. Nagle, dostrzegłem jednego rowerzystę więcej. Czyżbym ze zmęczenia zaczął widzieć podwójnie? Jednak nie były to omamy. Nadprogramowy rowerzysta bez wysiłku wyprzedził resztę i wtedy rozpoznałem w nim starszego pana, który jeszcze nie tak dawno podążał w zupełnie przeciwnym kierunku. Elegancki, w marynarce i spodniach od garnituru, wypastowanych półbutach nie wydawał się zmęczony podjazdem. Nie mam pojęcie dlaczego zatrzymał się akurat przy mnie.

– Wie pan, miałem jechać do zajezdni autobusowej, a przyjechałem tutaj. Co ta pamięć ze starym człowiekiem robi?! – ciężko westchnął

Ze zrozumieniem pokiwałem głową, a potem wytłumaczyłem, jak ma wrócić do centrum Brodnicy.

– Dziękuję, wie pan ja mam już prawie 90 lat i pamięć jest nie tego…

– 90 lat? I nadal jeździ pan na rowerze?

– Sił mi nie brakuje, ale co z tego, gdy pamięć szwankuje?

Pożegnał się uprzejmie i z gracją nacisnął na pedały wiekowego bicykla. Patrzyłem, jak swobodnie wyprzedza innych rowerzystów na drodze, a potem znika gdzieś hen za zakrętem.

Pojezierze Brodnickie – trasa druga – Nad Drwęcę

Największą atrakcją Pojezierza Brodnickiego są oczywiście jeziora, lecz gorąco zachęcam do zaplanowania jednej wycieczki wzdłuż rzeki Drwęcy – nie znajdziecie piękniejszych krajobrazów w całej okolicy. Należy zacząć w pobliżu Jajkowa. Trasa prowadzi polnymi drogami przez małe wioski Kantyła, Świecie i Zakopane. Z jednej strony rozciąga się płaska dolina silnie meandrującej Drwęcy, z drugiej wał wzgórz morenowych, do złudzenia przypominających górskie krajobrazy. Każdy zakręt przynosi inne, zaskakujące widoki, aparatu fotograficznego praktycznie nie wypuszczałem z ręki. Jedyną niedogodnością jest konieczność przejechania około 100 metrów trasą numer 15 – bez pobocza, w towarzystwie rozpędzonych samochodów. Przygoda dla odważnych lub zdesperowanych.

Spotkanie drugie, skąd oni biorą tak sympatycznych ludzi?

Droga, która z początku wydawała się szerokim traktem, po chwili skończyła się na podwórku przed domem. Skonfundowani zaczęliśmy zawracać, gdy z przeciwka nadjechał samochód dostawczy. Spodziewaliśmy się pretensji o naruszenie własności prywatnej, jednak z auta wysiadł uśmiechnięty od ucha do ucha człowiek i życzliwie zapytał:

– Dzień dobry, jestem Kaczyński. Zgubiliście się, mam rację?

– Tak, chcieliśmy jechać nad Bachotek

– Już wam tłumaczę, jak najlepiej się tam dostać…

Opisał dokładnie drogę, ostrzegł przed zwalonym przez wichurę dębem, sprawdził czy wszystko zrozumieliśmy i nie pogubimy się w lesie, a na koniec pożegnał się słowami:

– Mam nadzieję, że teraz uwierzycie, iż są też sympatyczni Kaczyńscy…

Przystanek trzeci. Kurzętnik

Na wzniesieniu górującym nad miastem przetrwały resztki dawnego zamku Krzyżackiego. Na wzgórze warto się wdrapać także ze względu na rozległe widoki. Jeszcze kilka lat temu całość tkwiła w gęstwinie krzaków i chwastów, jednak obecnie widać starania władz o uporządkowanie terenu i przystosowaniu zabytku na potrzeby turystyki. Zadbano też o niewielki rynek, na którym przyjemnie jest na chwilę przysiąść i odpocząć po trudach wspinaczki. Pod Kurzętnikiem w 1410 r. wielki mistrz krzyżacki planował rozprawę z wojskami Jagiełły, jednak król widząc dobrze umocnione pozycje rycerzy zakonnych, wycofał się pod Grunwald.

Spotkanie trzecie. Jak stałem się gwiazdą filmową

Powoli schodziłem ze wzgórza zamkowego, gdy niespodziewanie zaczepiła mnie trójka młodych chłopaków.

– Dzień dobry, jesteśmy wolontariuszami z fundacji „OGARnij to”, czyli Optymistycznej Grupy Animatorów Regionalnych i kręcimy film o Kurzętniku. Do tej pory rozmawialiśmy z mieszkańcami, ale czy pan, jako przyjezdny, mógłby coś powiedzieć o naszym mieście, czy panu się podoba?

Podziwiam ludzi z pasją, więc nie odmówiłem, chociaż kamera mnie peszy. Przy okazji dowiedziałem o inscenizacji marszu na Grunwald, która miała rozpocząć się za kilka dni.

Przystanek czwarty. Nowe Miasto Lubawskie

Prawie styka się z Kurzętnikiem. W Nowym Mieście zachowała się starówka, fragmenty murów i baszty. W centrum dużego rynku stoi… nie, nie ratusz, tylko dawny kościół ewangelicki, w którym przez lata mieściło się kino Harmonia (podobno uzyskano fundusze, aby je ponownie uruchomić). Najcenniejszym zabytkiem jest gotycki kościół pod wezwaniem św. Tomasza. Dawno nie widziałem tak bogato zdobionego wnętrza świątyni.

Trasa trzecia. Wokół jezior

Jeziora są wszędzie. Duże i głębokie, takie jak Bachotek, Zbiczno, czy Partęczyny oraz malutkie, ukryte wśród lasów. Nie brakuje dogodnych zejść do wody, nie trzeba przedzierać się przez trzciny i chaszcze, aby zażyć kąpieli. Najlepszymi plażami dysponują ośrodki wypoczynkowe, ale nie wszędzie ludzie z zewnątrz są mile widziani. Konkurs na najbardziej niemiłą obsługą wygrał ośrodek UMK nad Bachotkiem.

Planując wycieczki nad jeziora trzeba z dużą dozą nieufności podchodzić do oznakowań szlaków pieszych i rowerowych. Hasło „pojawiam się i znikam” ewidentnie przyświecało znakowaczom, przez co mniej uważni mogą szybko się pogubić w okolicznych lasach.

Jeżeli podoba ci się to o czym i jak piszę, to możesz mnie wesprzeć stawiając dobrą kawę. Wystarczy, że klikniesz w zielony przycisk na dole i zdeklarujesz kwotę. Za każdą pomoc będę wdzięczny

Przystanek piąty. Jabłonowo

Dojechaliśmy tam z Brodnicy pociągiem. Lubię organizować wycieczki rowerowe, korzystając z dobrodziejstw lokalnych kolei, ponieważ obsługa pociągu zawsze jest bardzo sympatyczna i pomocna.

Najciekawsze zabytki znajdują się w osadzie Jabłonowo Zamek, którą oddziela od Jabłonowa Pomorskiego rzeczka, o wdzięcznej nazwie Lutryna. Wzniesiony przez rodzinę Narzymskich zamek oraz pobliski kościół nie mogą pochwalić się sędziwą metryką, oba zostały wzniesione w połowie XIX wieku, jednak stanowią bardzo ładny przykład neogotyku.

Do Brodnicy wróciliśmy na rowerach, w linii prostej, to niecałe 30 kilometrów.

Pojezierze Brodnickie – gdzie zjeść?

Pobyt nad jeziorami, kojarzy mi się z rybami. Byłem przekonany, że na Pojezierzu Brodnickim smażalni nie brakuje. Na miejscu okazało się, że są zaledwie dwie. W obu ryba smakuje wybornie, a obsługa jest sympatyczna. Skarlankę wyróżniam ze względu na sprzedaż piw regionalnych oraz sympatyczne koty, które dotrzymywały nam towarzystwa w trakcie posiłku. A także za rewelacyjne ogórki małosolne robione na miejscu.

Zakończenie. Marsz na Grunwald

Ostatniego dnia, już tylko we trójkę, pojechaliśmy do Nowego Miasta Lubawskiego. Koniecznie chciałem zobaczyć rycerzy wyruszających na bitwę pod Grunwaldem. Wymarsz się opóźnił, więc zyskaliśmy dużo czasu na obfotografowanie koni, zbrojnych oraz całej gromady osób towarzyszących. Z godzinnym opóźnieniem chorągiew Bractwa Rycerskiego Zamku Bratjan i Nowego Miasta wyruszyła w drogę. Patrzyliśmy jak okrążają rynek i znikają w wąskich uliczkach. Na nas też nadszedł czas, aby wracać do domu.

Jeżeli chcesz podzielić się swoimi pomysłami na wycieczki rowerowe, napisz o tym koniecznie w komentarzach. Szukam inspiracji do kolejnych wyjazdów