Blog

Bardzo lubię Wigilię i Święta Bożego Narodzenia, chociaż nie zaliczam się do tradycjonalistów. Lubię przygotowania świąteczne, może dlatego, że nie jestem niewolnikiem porządków. Lubię kupować choinkę, potem ją ubierać i czuć jej zapach przez następny miesiąc w domu. Lubię przyrządzać karpia, piec sernik i pierniczki. Lubię zapach świątecznych wypieków, który towarzyszy przygotowaniom. Lubię wybierać prezenty pod choinkę. Lubię samą Wigilię, choć atmosfera nie zawsze jest idealna i czasami dochodzi do konfliktów. Ciekawe, że właśnie te nieidealne wydarzenia, najdłużej pozostają w pamięci…

Kupowanie choinki

Obecnie to wyłącznie problem finansowy oraz logistyczny, dla niektórych ekologiczny. Przed laty choinek się nie kupowało lecz zdobywało:

– W czasach komunistycznych trafić choinkę, to był naprawdę wyczyn! – opowiadał ojciec, gdy dwa dorodne drzewka wieźliśmy autem do domu – Choinek się nie wybierało! Jeżeli jakimś cudem znalazło się sprzedawcę, to brało się jak leci. Nikt nie wybrzydzał, że za wysoka, za szeroka, czy niezbyt ładna! Kupowało się nieraz straszne wiechcie i wiozło do domu tramwajem, albo szło z drzewkiem pod pachą na piechotę. A ludzie zatrzymywali i pytali: „Panie, panie, gdzie pan zdobył tę śliczną choinkę?!”

Ubieranie choinki

W domu choinkę zawsze ubierał tata. Nikomu nie pozwalał się wtrącać.

–  Tata jest strasznie uparty! – co roku narzekała mama – Nie pozwala mi ani jednej zabaweczki powiesić, ani jednego włosa anielskiego!

–  Oczywiście! – potwierdzał ojciec.

–  W ogóle nie pozwala mi się dotknąć do choinki!

–  Możesz ją ubrać od początku do końca, tak, jak sama zechcesz, ale gdy ja to robię, to nie zgadzam się abyś mi potem zmieniała wcześniej zaplanowany układ ozdób!

–  Choinka jest pustawa, a zmieściłoby się tam jeszcze dwa razy więcej wszystkiego!

–  Wszystkiego jest akurat, nic więcej się nie mieści! – upierał się tata.

–  No może nie dwa razy więcej, ale kilka aniołków by choince nie zaszkodziło!

–  Nic więcej nie trzeba, muszą być zachowane właściwe proporcje!

–  No widzisz, sam widzisz Hegemonie, jaki tata jest uparty?! Na szczęście chodzi wcześnie spać…

A jak pójdzie spać, to mama wiesza swoja aniołki. Tata i tak nie zauważy.

Wigilijni dominatorzy

Spotykamy się w licznym gronie, zazwyczaj do świątecznego stołu zasiada więcej niż 10 osób. Zdarza się też, że ktoś zdominuje wieczerzę. Przed laty ta sztuka udała się mojej Najmłodszej Siostrze. Nikogo nie dopuściła do głosu. Każdemu musiała opowiedzieć o swojej nowej pracy, zajęciach z twórczości, które od niedawna prowadziła na prywatnej uczelni. Dzieliła się wszystkim, co dało się pokazać, nie zważając na to, co się akurat działo przy stole. Tak więc pomiędzy kolejnymi kęsami karpia podawaliśmy sobie nawzajem kolokwia, a przykłady twórczości studentów oglądaliśmy jednocześnie delektując się kompotem. Nawet podczas śpiewania kolęd nie odpuściła, uznając, że jest to najlepszy moment, aby pokazać zdjęcia z ostatniego wypadu do Paryża. Oglądanie fotografii w trakcie kolędowania jest zajęciem zdecydowanie mniej niebezpiecznym, niż podczas konsumowania karpia, kiedy każde pytanie może stanąć ością w gardle. Jednak przy śpiewaniu trzeba się wykazać wysoką podzielnością uwagi.

– To jest Notre Dame? …Przybieżeli do Betlejem…

– Tak, a popatrz tutaj!

– … grając skocznie…, o, nie poznaję tego miejsca, … chwała na wysokości…

– Centrum Georges Pompidou.

– Wspaniale! …oddawali swe pokłony…, Naprawdę wspaniale uchwycone kolory!, …Tobie z serca ochotnego…

Imieniny mamy

Wypadające w Wigilię imieniny mamy nieraz przypominały zabawę w „gonionego”. Mama co rusz biegała do telefonu, aby wysłuchać kolejnej porcji życzeń składanych przez rodzinę i znajomych. My staraliśmy się trafiać z podawaniem poszczególnych dań tak, aby mama nie była skazana na spożywanie wyłącznie zimnych potraw. Swoją drogą dzwoniący wykazywali się wyjątkowym brakiem taktu. A były ich całe tabuny. Mama po odklejeniu się od słuchawki przekazywała życzenia dla pozostałych biesiadników, zawile tłumacząc kto dzwonił. Nikt nie był w stanie spamiętać tych wszystkich wujków, cioć, kuzynów i innych krewnych lub spowinowaconych. Na szczęście wywody przerywał kolejny dzwonek telefonu. Problem „gonionego” wreszcie znalazł proste rozwiązanie, tuż przed wieczerzą odłączaliśmy kabel telefoniczny. To była jeszcze epoka przedkomórkowa! Mama nigdy nie zorientowała się w podstępie, a my mogliśmy w spokoju zająć się wieczerzą wigilijną.

Ogrzewanie

W mieszkaniu rodziców nie jest najcieplej. Oni przywykli do niskich temperatur, my marzliśmy. Regulator temperatury znajduje się w kuchni. Mama ustawiała go na minimum, a w czasie wieczerzy, któraś z moich sióstr, zakradała się cichaczem do kuchni i przesuwała pokrętło o kilka stopni w górę. Jednak przed mamą niczego nie dawało się ukryć. Po chwili z okrzykiem:

– Ależ tu upał piekielny panuje! – biegła do kuchni i ponownie ustawiała ogrzewanie na minimum.

Sprawdziłem na termometrze pokojowym, co oznacza zwrot „piekielny upał”. Okazało się, że osiemnaście stopni.

Nie jesteś już dzieckiem

Kiedy dokładnie kończy się dzieciństwo? Widać to po prezentach gwiazdkowych. Moje skończyło się, gdy miałem bodajże 14 lub 15 lat. Dobrze zapamiętałem tę Wigilię! Młodsze siostry rozpakowywały góry pięknych i kolorowych prezentów, a przede mną leżało zaledwie kilka skromnych paczuszek, w których znajdowałem same praktyczne rzeczy: kalendarz, książki czy skarpetki. Minęło wiele lat, a ja wciąż pamiętam tamto poczucie krzywdy i niesprawiedliwości….

Nie tak dawno zobaczyłem podobną scenę i miałem nieprzyjemne uczucie deja vu. Mój siostrzeniec Janek siedział z dziwną miną przy zaledwie kilku zawiniątkach z niezwykle praktycznymi podarunkami, natomiast jego siostry tonęły w powodzi kolorowych zabawek.

Nietrafione prezenty pod choinkę

Zmorą Wigilii może nie jest praktyczność, lecz nijakość prezentów. Są to rzeczy, które można dać każdemu – paczka kawy, kosmetyk czy skarpetki. Niewątpliwie przydatne, jednak takie podarunki świadczą, że komuś nie zależało na obdarowaniu drugiego człowieka, tylko na odbębnieniu obowiązku. Powiedziałem to wprost uczestnikom Wigilii, podczas której otrzymałem dziesięć identycznych pianek do golenia. Zapewne poczuli się urażeni, lecz nigdy więcej podobna sytuacja się nie powtórzyła. Wiem, że kupno 11 prezentów  i nie zbankrutowanie, to zadanie niełatwe. Ale w ramach nawet bardzo skromnego budżetu, można wykazać się jakąś inwencją i kreatywnością.

Jeżeli interesują cię prezenty pod choinkę dla turysty i człowieka aktywnego, to zaprasza do następnego artykułu.

Prezenty pod choinkę – niezwykle praktyczne kalesony

Mój siostrzeniec przed kilku laty padł ofiarą takiej praktyczności i nijakości. Widziałem jego kwaśną minę, gdy zmagał się z opakowaniem kolejnego prezentu.

– Coś mi się wydaje, że wiem co tutaj znajdę!

W tych słowach próżno było szukać przejawów entuzjazmu czy euforii.

–  To od rodziców dostałem ten prezent, tak?!

–  No, tak… – odparła Judyta

–  Kalesony? A czy ja chciałem kalesony?!

–  Ale to są dobre kalesony, termoaktywne! Przydadzą ci się na snowboard!

Chłopak nic nie odpowiedział, tylko spojrzał na matkę z głębokim wyrzutem w oczach.

–  Ale Jasiu, nie podobają ci się kalesony?

–  No mamo, przestań…!

–  Jak chcesz, to damy tacie?

To nie było dobre rozwiązanie.

–  Jakie kalesony, komu niepotrzebne są kalesony, może na mnie będą dobre?! – zainteresowała się babcia.

To było jeszcze gorsze rozwiązanie.

–  Mam pomysł! – wyraźnie ożywiła się Judyta – Będziesz nosił kalesony na zmianę z tatą!

–  Na zmianę, już to widzę! – wtrącił się tata Janka, czyli Samiec Alfa – Będzie, jak ze skarpetkami termoaktywnymi, które dostałem na urodziny od Hegemona. Może raz je założyłem, a tak bez przerwy są na nogach Janka.

–  Bo mama wszystkie skarpetki wrzuca do mojego pokoju. Jak leżą i pasują na mnie, to noszę!

–  Widzisz, teraz będziesz na zmianę z tatą nosił nie tylko skarpetki, ale też kalesony! – ucieszyła się Judyta

–  Mamo, mamo, przestań! – załamał się Janek

A jak wygląda Wigilia u Was?

Takie „nieidealne” Wigilie, to już przeszłość wiele się pozmieniało, ale lubię wracać do tych wspomnień…

Jakie nieidealne wydarzenia ubarwiają Wasze Wigilie? Co robicie z nietrafionymi prezentami pod choinkę? Udajecie, że się cieszycie? Napiszcie koniecznie w komentarzach.