Blog

To był pochmurny, zimny dzień. Wracałem z parku

– Co, kijowa pogoda? – usłyszałem.

Gdy w listopadzie temperatura utrzymuje się na poziomie niewiele wyższym od zera, rezygnuję z roweru, ale nie z ruchu na świeżym powietrzu. Wtedy główną aktywnością stają kije. Kije na „kijową” pogodę. Spodobała mi się ta gra słów. Od ponad 10 lat, czyli od czasu, gdy zostałem instruktorem nordic walking, ciągle odkrywam zalety tego, jakże prostego sportu. Chciałbym i was zachęcić do wyjścia z kijami na dwór oraz ostrzec przed kilkoma błędami, nagminnie popełnianymi przez „kijkarzy”. Obiecuję nie przynudzać.

Dla kogo?

Nordic Walking niesłusznie uznawany jest za sport dla staruszków. To prawda, że starsze osoby najchętniej się do niego garną. Niewiele jest przeciwwskazań, a i kontuzje raczej się nie zdarzają. Z kijami można chodzić nawet w podeszłym wieku, gdy inne aktywności są już przeważnie wykluczone.

Utarło się, że młodym wręcz nie wypada poruszać się z kijami, młodzi powinni biegać. Cóż, podczas zawodów nordic walking jeszcze nikt nie umarł, co zdarza się podczas przygotowań i w trakcie dużych imprez biegowych. Mniej drastyczne problemy, jakie trapią biegaczy, to urazy, głównie stawów skokowych i kolanowych. Na moje treningi przychodzą głównie biegacze, którym wysiadły właśnie stawy kolanowe.

Nordic walking, nie tylko chroni stawy, ale też wzmacnia kręgosłup, który niszczymy poprzez siedzący tryb życia. W przeciwieństwie do fitnesów, siłowni i basenów, chodzenie z kijami na świeżym powietrzu pozwala uzupełnić niezbędną do prawidłowego funkcjonowania organizmu dawkę witaminy D (zimą ok. 20 minut dziennie).

Taniość i prostota

Największe, poza zdrowotnymi, zalety nordic walkingu, to taniość i łatwa dostępność miejsc nadających się do treningu. Nie potrzeba sal, basenów, kortów czy też wyciągów, wystarczy kawałek nieutwardzonej przestrzeni – najlepiej w tej roli sprawdza się park, las lub pola. Lepiej unikać asfaltów i chodników.

Niezbędne wydatki, to zakup stroju, w którym nie wstydzisz się wyjść z domu oraz kije. Przed pierwszym marszem z kijami, warto rozważyć wykupienie jednej lub dwóch lekcji u instruktora, koszt nieduży, a lepiej zacząć dobrze chodzić, niż potem zwalczać złe nawyki.

Jeżeli interesuje cię zakup kijów do nordic walking, to zapraszam do odpowiedniego artykułu o kijach.

Jakie Kije do Nordic Walking?

Co do stroju się nie wypowiadam, ale jak wybrać kije? Czy można używać każdych? Teoretycznie tak, ale jeżeli chcesz mieć przyjemność z chodzenia i wykorzystać maksymalnie to, co oferuje nordic walking, kup kije dedykowane do tej aktywności. Po pierwsze, są znacznie lżejsze. Po drugie, specjalnie skonstruowana rączka wraz z „rękawiczką” ułatwia prawidłową pracę rąk. Najlepiej wybrać składane i bez żadnych udziwnień, typu antishock. Wybór jest duży – od groszowych i niewyszukanych kijów z dyskontów, po profesjonalne, oferowane w cenie nie mniej niż 250 zł.  Pasjonaci rzemiosła i ekologii, mogą sobie sami wystrugać kije. Potrzebne do tego jest tylko odpowiednie drewno – najlepiej jałowiec, ewentualnie buk. Na moim szlaku widuję czasami starszego pana, który takich kijów z powodzeniem używa.

Poziom pierwszy – wychodzisz z domu i … po prostu idziesz

Gratuluję, jesteś na dworze, ruszasz się, zamiast siedzieć przed telewizorem czy komputerem. Jednak zapewne znajdziesz się też w grupie 90% miłośników nordic walking, którzy podczas treningu prawie nie używają rąk. Codziennie obserwuję ich wielu i zastanawiam się, po co im kije? Do podpierania, gdy się potkną? Do obrony przed agresywnymi psami, wiewiórkami tudzież dzięciołami? Jeżeli chodzisz z przyspawanymi do tułowia łokciami, możesz spokojnie zostawić kije w domu.

Nordic walking, poziom drugi – dłuższy krok i praca rąk

Kije służą do tego, aby energicznie wbić je w ziemię, odepchnąć się i pociągnąć otwartą dłoń daleko za plecy. Dłonie poruszają się po łuku, za każdym razem mijając linię bioder. Prawidłowa praca rąk wymusza dłuższy krok. Tylko bez przesady, nie bierzemy udziału w wyścigu właścicieli butów siedmiomilowych. Długi krok rozciąga mięśnie pośladków i ud. Zgrabna pupa, to jeden z efektów prawidłowego treningu nordic walking.

Poziom trzeci, najwyższy – rozgrzewka i rozciąganie

Powszechnie wiadomo, że rozgrzewka na początku ćwiczeń pozwala uniknąć kontuzji, a rozciąganie na końcu zmniejsza napięcie w mięśniach i zwiększa elastyczność. Lecz kto tak naprawdę praktykuje rozgrzewkę, nie mówiąc o rozciąganiu? Niewielu. Błąd. Zestaw ćwiczeń rozgrzewających uatrakcyjnia codzienną monotonnie przemierzania tej samej trasy, wprowadza też organizm na wyższe obroty, które pozwolą skuteczniej spalić tkankę tłuszczową. Rozciąganie na koniec treningu pomaga w wyciszeniu i sprawia, że wracamy do domu bardziej elastyczni.

Towarzystwo, a nordic walking

Nordic walking świetnie uprawia się w grupie. Przekonaj znajomych i spotkajcie się chociaż raz w tygodniu poza facebookiem i skype’m. Najlepiej w pobliskim lesie. Wzmocnicie nie tylko mięśnie, ale i więzi towarzyskie. No, chyba, że spadnie śnieg, wtedy namawiam na narty biegowe. O treningu nordic walking piszę też na mojej stronie zawodowej…