Blog

W zalewie monumentalnych i nikomu niepotrzebnych, za to niesłychanie kosztownych inwestycji, które w ostatnich latach, niczym plagi egipskie spadły na miasto, ta jedna wydawała się sensowna i pożyteczna. Czekałem na nią z niecierpliwością. Wreszcie w 2014 r. ruszyła – Łódzka Kolej Aglomeracyjna. Na początek dwie linie – do Sieradza i do Zgierza. Zapowiadano częste kursy oraz łatwość przewozu rowerów. Ucieszyłem się i w marzeniach planowałem już wycieczki. W jedną stronę zawieziemy nasze jednoślady pociągiem, a następnie wrócimy raźno pedałując. Co prawda ani Zgierz, ani Sieradz nie zaliczają się do czołówki polskich atrakcji turystycznych, ba nawet nie są w środku stawki, lecz w każdym miejscu jest coś do odkrycia, wystarczy uważnie popatrzeć…

We wrześniu przyszedł czas na konfrontację marzeń z rzeczywistością. Zacząłem od Zgierza. Po pierwszej bliżej, a nowy przystanek Łódź Stoki mam w zasięgu niecałych 10 minut jazdy rowerem. Częstotliwość kursowania wspaniała – w szczycie co godzinę, poza szczytem co dwie. Pociąg czysty, nowy i pachnący. Oprócz mnie trzy, cztery osoby. Każdy z rowerem. Specjalnie wydzielone miejsce na powieszenie jednośladu, było już zajęte, nie zdołałem przyjrzeć mu się bliżej, skupiłem się na kupnie biletu w automacie.

–  Lepiej u konduktora – podpowiada współpasażer – mnie się nie udało.

Jestem uparty, muszę sam spróbować. Niestety, efekty są żadne, więc opłatę uiszczam w sposób manualny. Tylko 3 zł, rower jedzie za darmo. Zastanawiam się czy nie skorzystać z toalety, lecz w tych nowoczesnych WC nie ma żadnej pewności, że człowiek się zamknął. To ja wolę przeczekać 11 minut podróży i skorzystać z miejsca, gdzie nadal obowiązują zwyczajne zamki.

Zgierz

Tradycje historyczne to 50 tysięczne miasto ma długie, prawa miejskie otrzymało już pod koniec XIII w. Jednak wiele stuleci miejskości nie przełożyło się na znaczące wydarzenia, nie wspominając o zabytkach. Jeszcze na początku XIX w., gdy pytano, gdzie znajduje się Łódź, wtajemniczeni odpowiadali:

–  Łódź? To taka mała mieścina pod Zgierzem!

Wkrótce role obu miast miały się diametralnie zmienić. Więcej szczęścia miał Zgierz do poezji. Pojawia się u Mickiewicza w wierszu Golono, strzyżono oraz u Wandy Chotomskiej w Przygodach jeża spod miasta Zgierza. Sympatyczny jeż kolczasty, co czesał się na jeża i mieszkał pod jeżyną w pobliżu miasta Zgierza, stał się promocyjnym symbolem miasta. Niestety, rola symbolu jest niełatwa, gdyż dwukrotnie drewniana rzeźba jeża została spalona. W naszym kraju podpala się nie tylko tęcze.

Czy oprócz jeża, jest coś, z czego warto zapamiętać Zgierz? Oczywiście. W centrum miasta zachowała się imponująca liczba drewnianych domów tkaczy z pierwszej połowy XIX w. Miasto tylko w części dostrzegło swój potencjał remontując zaledwie kilka domów w obrębie ulic Narutowicza i Rembowskiego, które utworzyły Park Kulturowy Miasto Tkaczy. Szkoda, że nie zadbano o żadną widoczną informację, jak tam trafić! Zapewne wszystkich zabytkowych domów w Zgierzu nie da się uratować i odnowić, jest ich zbyt wiele. Można by jednak zagospodarować dużo większy obszar i wypromować. Zagraniczni turyści coraz częściej przyjeżdżają do Polski nie dla zamków i pałaców, u siebie mają ładniejsze, lecz dla zbytków przemysłowych, a drewniane osiedle domków rzemieślniczych jest ewenementem, porównywalnym z Nikiszowcem w Katowicach czy Księżym Młynem w Łodzi

Powrót do Łodzi

Ze Zgierza można do Łodzi wracać na wiele sposobów. Wybrałem trasę prowadzącą przez Las Chełmy, a potem Arturówek i Łagiewniki (około 20 kilometrów). Testowanie ŁKA wypadło nad wyraz pomyślnie, a wycieczka okazała się łatwizną. Następna wyprawa koleją aglomeracyjną do Sieradza, to już wydarzenie o innej skali – godzina jazdy pociągiem i ponad 70 km powrotu rowerami. Nie wszystko też poszło gładko, oj, nie poszło, ale o tym w kolejnym wpisie…