Blog

Co robić w Sylwestra, aby na zawsze pozostał w pamięci? Sylwestra spędzamy zazwyczaj w banalny sposób, ale może potrafisz opowiedzieć o takim, który był najbardziej znaczący, niespotykany? Sam, nie potrafiłbym wskazać takiego, ale mój kolega Tomi…

Wydarzenia te miały miejsce dziesięć, a może już nawet piętnaście lat temu, gdy maile przypominały jeszcze tradycyjne listy. Ludzie wymieniali się w nich nie tylko informacjami, ale też opisywali historie. Zachowałem na dysku kilka takich maili…

„Po spędzeniu poprzedniego Sylwestra w szpitalu na dyżurze” – pisał Tomi z Torunia – „W tym roku miałem ochotę spędzić go nie tylko w miłym gronie, ale i w fajnym miejscu. Najlepiej w górach.”

Sylwester w tak ośnieżonych górach? Wydaje się bajka, ale u Tomiego nawet najbardziej banalny plan, nigdy nie przebiega tak prosto, zawsze coś musi się skomplikować.

Co robić w Sylwestra? Triumf optymizmu nad doświadczeniem

Sylwester w górach okazał się organizacyjnie niełatwy do zrealizowania. Już na początku listopada nie było żadnych wolnych miejsc w schroniskach, jedyne dostępne pokoje Tomi znalazł na Luboniu Wielkim.

„Wynająłem więc szybko pokój 10 osobowy, bojąc się, że tylu będzie chętnych spośród moich znajomych, że może zabraknąć nie tylko łóżek, ale i miejsca na podłodze.”

Jednak wbrew obawom Tomiego liczba chętnych zamiast rosnąć, zaczęła gwałtownie topnieć. Ludziom przeszkadzały spartańskie warunki w schronisku, konieczność niemal trzygodzinnego podejścia oraz wygórowana cena. Wreszcie Tomi został sam ze swoją rodziną. Ostatecznie sylwestra spędzili u znajomych w Częstochowie, ale 1000 zł wpłaconej zaliczki przepadło bezpowrotnie.

Swoją nieudaną sylwestrową wyprawę do schroniska, Tomi skwitował słowami „Jak zwykle triumf optymizmu nad doświadczeniem” Bo Tomi jest optymistą. Niepoprawnym.

Szczęśliwe życie – recepta optymisty

Definicję optymizmu Tomiego, najlepiej oddaje refleksja, jaką podzielił się ze mną po powrocie z wakacji w Norwegii.

„Wiesz, doszedłem do wniosku, że pasowałoby mi takie życie – lato spędzałbym w Norwegii, ponieważ nie lubię upałów, nie przepadam też za zimą, więc chętnie ten okres przeczekałbym w jakimś kraju o cieplejszym klimacie, w Polsce mieszkałbym wiosną i jesienią, bo obie te pory roku lubię najbardziej. Przez moment ogarnął mnie smutek, gdyż wiem, że nie mam żadnych szans na realizację tych planów, lecz po chwili pomyślałem sobie – zaraz, zaraz, przecież nie jest wcale tak źle, ja już w połowie zrealizowałem swoje marzenia, ponieważ jesień oraz wiosnę spędzam w Polsce. Natychmiast poprawił mi się humor”.

Nauczony doświadczeniem…

Od tych słów zaczyna się kolejny mail od Tomiego, wysłany dokładnie rok po nieudanym sylwestrze w górach.

„Nie rezerwowałem nic w górach, tylko wziąłem namiot i wybrałem się na Mazury nad jezioro Białe na szlak Krutyni. Pojechaliśmy na imprezę w stanicy wodnej, gdzie wynajęte były domki campingowe. Ogrzewane! Miałem nieodpartą ochotę , aby zaspokoić swoją ciekawość, jak się śpi w namiocie zimą… i zrobiłem to. Okazało się, że śpiwór miałem wystarczająco dobry, jak na temperaturę –10 stopni. Nie zmarzłem, chociaż gorzej było się z niego wysunąć. Najgorsze było same rozbijanie namiotu – śledzi prawie nie dało się wbić w zmarznięte podłoże i bardzo przy tym marzły ręce.”

Ciągoty do ekstremalnych przeżyć

Epoka maili zawierających historie odeszła bezpowrotnie. Na szczęście żyłka Tomiego do pakowania się w przygody, których nie każdy chciałby doświadczać, ciągle się rozwija. Może już nie nocuje w namiocie przy –10 stopni, ale zagustował w zimowych spływach kajakowych. Zresztą dla niego sezon kajakowy nigdy się nie zaczyna i nigdy nie kończy. Nie raz przedzierał się przez zaspy, aby zwodować kajak Nic więc dziwnego, że poznaje ludzi sobie podobnych.

„Zgadałem się z gościem z wypożyczalni kajakowej” – opowiadał Tomi – „Mówił, że w sezonie wcale nie pływa, bo pracuje, ale po sezonie, jak będzie coś organizował, to da mi znać. Długo nie było z nim kontaktu, lecz wreszcie zadzwonił, że między Świętami Bożego Narodzenia, a Sylwestrem płyną Iławką i Drwęcą. Lecz nie w dzień, a w nocy”

W dzień widocznie byłoby zbyt trywialnie. Kolejna oferta dotyczyła Trzech Króli. „Mróz był, jak jasny piorun, a on zaproponował, abyśmy przy tej pogodzie przepłynęli „Piekiełko” na Welu. Dla urozmaicenia nie jedynkami, a kajakami dwuosobowymi, którymi trudniej się manewruje”

Od samego słuchania opowieści Tomiego zrobiło mi się zimno. Przepływałem latem „Piekiełko”. Pamiętam rwący nurt, zwalone pnie drzew oraz kompletnie przemoczone ubranie. Nigdy nie zdecydowałbym się na zimowe mierzenie się z „Piekiełkiem”.

Tomi wtedy nie podjął wyzwania, ale nie zdziwię się, gdy usłyszę o kolejnej przygodzie z zimą, mrozem i kajakiem w tle.

Jestem ciekaw czy też macie jakieś niezwykłe przeżycia sylwestrowe? A może macie znajomych, którzy niekonwencjonalnie spędzają Sylwestra? Koniecznie podzielcie się opowieściami w komentarzach.