Blog

Święto Zmarłych, piękna tradycja odwiedzania grobów bliskich. Zazdroszczą nam jej w Europie Zachodniej. Ale oprócz duchowego wymiaru wizyty na cmentarzu, istnieje też wymiar fizyczny. Człowiek, istota niedoskonała, czasami potrzebuje udać się w pewne miejsce… I tych miejsc Europa nam już nie zazdrości.

Nasza wizyta na cmentarzu odbywa się w kontekście pewnego listu. Listu, którego adresatem był łódzki arcybiskup, a nadawcą… o tym będzie na końcu. Rzecz dotyczy zabytkowego łódzkiego Starego Cmentarza przy ulicy Ogrodowej.

Przechadzka cmentarnymi alejami to prawdziwie duchowa uczta. Składa się na nią niezwykła, przeszło półtorawieczna historia miasta, piękno przyrody, a przede wszystkim obcowanie z wysokiej klasy w skali kraju i Europy sztuką…

Przez gwar tłumu podążającego z kwiatami i zniczami na groby bliskich przebija głośny grzechot. Aktorzy, politycy, łódzcy przewodnicy, potrząsając puszkami zbierają pieniądze na renowację zabytkowych nagrobków. Czynią tak już od kilku lat, a w efekcie ich starań…

Cmentarz pięknieje, zachwyca, daje do myślenia, budzi refleksje nad wielkością a zarazem znikomością człowieka…

Cały cmentarz? Niekoniecznie. Wizytówka i duma miasta, miała też, tak jak księżyc, swoją ciemną stronę. Z tą tylko różnicą, że nikt nie wie, jak wygląda ta księżycowa, natomiast ciemna strona cmentarza, może nie zawsze była widoczna, natomiast permanentnie wyczuwalna.

(…) Wszystkie święte postacie, wszyscy aniołowie, czuwający nad grobami są bezsilni wobec stanu pewnego cmentarnego zakątka spełniającego rolę toalet. Kontrast między wzniosłym pięknem, a karygodnym zaniedbaniem poraża.(…) Wydawałoby się, że to nic prostszego, jak postawić niewielki budynek z kilkoma kabinami, umywalkami i z obsługą.(…) Tymczasem nic się nie zmieniło od 150 lat. Podobnie jak w epoce kamiennej wystarczały dwa kamienie i dołek pomiędzy nimi, tak tutaj jedyną różnicę ,w stosunku do prehistorycznych czasów stanowi murowane, niskie obramowanie owego dołka.

Wizyta w owym „zakątku” dla słabszych fizycznie i psychicznie jednostek mogła skończyć się wizytą na OIOM-ie lub wieczną rezydenturą na szacownej nekropolii. Mocniejsi, resztkami sił wyrywali się na powietrze…

Można (…) obserwować ludzi, którzy zajrzawszy za pokryte rdzą drzwi, wybiegają ze słowami oburzenia.

Jednak niewskazana była zbyt daleka ucieczka. Dobiegający w okolice łódzkiej katedry, mogli paść porażeni kontrastem…

Nie zabrakło pieniędzy na zadziwiające swoim komfortem urządzenie pałacu arcybiskupiego. Nie starczyło grosza na zaspokojenie podstawowych ludzkich potrzeb!

Czy w widocznej gołym okiem kościelnej hipokryzji, której jednym z przejawów są łódzkie sprawy pałacowo- cmentarne nie leży główna przyczyna odchodzenia młodych ludzi (i nie tylko młodych) od Kościoła?

Końcowe wezwanie brzmiało niczym głos wołającego na puszczy…

Spodziewamy się my, użytkownicy i miłośnicy Starego Cmentarza, że (…) runą wreszcie cuchnące mury, a w ich miejsce pojawi się odpowiedni budynek spełniający wymagania współczesnej cywilizacji.

Wydawałoby się, że adresatem listu powinien zostać nie arcybiskup, ale jakiś święty od spraw beznadziejnych, dajmy na to taki Juda Tadeusz czy jeszcze lepiej Ekspedyt. Jednak stał się cud. Wkrótce po wysyłce listu na cmentarzu zawitała ekipa budowlana, a w przeddzień Święta Zmarłych gotowy był budynek – czysty, elegancki, funkcjonalny.

Skuteczność mojej mamy, bo to ona jest autorką listu, zadziwia. Chodzą słuchy, że na korepetycje do niej zgodnie zapisali się św. Juda Tadeusz ze św. Ekspedytem.

P.S. Jeżeli chcesz się dowiedzieć czegoś więcej o łódzkich pięknych cmentarzach przeczytaj o łódzkich zaduszkach.